Implementation, Challenges, and Development Strategies of Inheritance Rights Regulations Under the Civil Code of Mongolia

Abstract

Since the adoption of Mongolia’s first Civil Code in 1926, which was based on the concepts of the country’s First Constitution, inheritance relations have been governed by the Civil Codes of 1952, 1963, 1994, and 2002. During this period, although socio-economic and property relations underwent fundamental changes, the necessary legal regulations did not see significant adjustments. As modern society and rapid economic changes make property relations increasingly complex, including the mixing of types and forms of ownership, the current legal system is no longer able to effectively address inheritance involving ownership objects and consolidated assets. Inheritance rights, as a ‘fundamental’ right provided by the Constitution, require further refinement of legal regulations. This includes addressing issues such as the requirements for the form and content of wills, conflicts in laws governing citizens and notarial procedures, the ability of entities such as notary-less subdistricts, soum governors, or other individuals designated by law to certify wills, as well as the necessary but currently missing norms in inheritance law. This article highlights these challenges and real-world issues, while also exploring solutions such as recognizing stepchildren as legal heirs, and using inheritance agreements or donation contracts as means to transfer inherited property effectively.

Монгол Улсын Иргэний хууль дахь өвлөх эрхийн зохицуулалтын хэрэгжилт, тулгамдаж буй асуудал, боловсронгуй болгох арга зам

[Товч утга]
Монгол Улсын анхдугаар Үндсэн хуулийн үзэл баримтлалд тулгуурлан боловсруулсан 1926 оны анхны иргэний хууль батлагдсанаас эдүгээ хүртэлх үеийн өв залгамжлалын харилцааг 1952, 1963, 1994, 2002 оны Иргэний хуулиар зохицуулж ирсэн. Уг хугацаанд нийгэм, эдийн засаг, өмчийн харилцаа үндсээрээ өөрчлөгдсөн ч түүнийг дагалдан өөрчлөгдвөл зохих эрх зүйн зохицуулалтад дорвитой өөрчлөлт ороогүй нь дээр Орчин үеийн нийгэм, эдийн засгийн хурдацтай өөрчлөлтөөс шалтгаалан өмчийн харилцаа нарийн төвөгтэй болохын хэрээр өмчийн төрөл, хэлбэр холилдох явцад үүссэн өмчлөлийн зүйлс, хөрөнгийн нэгдлийг өвлүүлэх харилцааг өнөөгийн эрх зүйгээр цаашид зохицуулах бодит боломжгүй. Өвлөх эрх нь Үндсэн хуулиар олгогдсон “үндсэн” эрх болохын хувьд энэ талаарх эрх зүйн зохицуулалтыг цаашид улам нарийвчлан боловсронгуй болгох шаардлага нь гэрээслэлийн хэлбэр, агуулгад тавигдах шаардлага, иргэн, нотариатын хуулийн хэм хэмжээний зөрчил, нотариатгүй баг, сумын засаг дарга болон хуульд заасан бусад субъект гэрээслэлийг гэрчлэх боломж, нөхцөл, өв залгамжлалын эрх зүйн зохицуулалтад зайлшгүй байвал зохих, үгүйлэгдэж буй хэм хэмжээ зэрэг асуудлуудаас харагдаж байна. Энэхүү өгүүллээр дээрх бодит байдал, тулгамдаж буй асуудлыг хөндөхийн сацуу дагавар хүүхдийг хууль ёсны өвлөгчид тооцох, өв залгамжлах гэрээ, бэлэглэлийн гэрээ байгуулах замаар өвлөгдөх хөрөнгийг өвлүүлэх нь дээрх асуудлыг шийдвэрлэх арга зам болохыг тухайлан авч үзсэн болно.

[Түлхүүр үг]
Өвлөх эрх, өв залгамжлалын эрх зүйн институт, эрх зүйн шинэчлэл, эрх зүйн шинэтгэл, гэрээслэлээр өвлөх эрх, хууль ёсоор өвлөх эрх, өв залгамжлалын гэрээ, гэрээслэх эрх чөлөөний зарчим, хууль ёсоор өвлөгчийн эрхийг хамгаалах зарчим.